Vrouwen van formaat vallen pas op als ze maatje 46 of meer hebben vind ik. Hoe groter het formaat, hoe beter ze in hun vel lijken te steken. En hoe beter bepaalde jurken staan. Of beter gezegd, hoe liever ik ze in een jurk zie in plaats van spijkerbroek of treggings.
Van die vrouwen die gewoon vrede hebben met zich zelf en niet de gehele dag bezig zijn met calorieën tellen. Eerst tellen hoeveel ze er al binnen hebben en daarna hoeveel ze er al af hebben gespind. Nee, vrouwen van formaat maken zich niet zo druk.
Die zitten op een terrasje en prikken in hun taartje terwijl hun soortgenoten hijgend voorbij joggen op hun spillepootjes zonder kont. Hun jurkje bevat elasthan en rekt altijd een klein beetje mee, vandaar dat ze altijd kunnen lachen en nooit last hebben van pijn in hun buik, zoals hun magere evenbeeld:).
Hoe meer vrouw hoe meer humor
Gek genoeg hebben grote vrouwen, dus vrouwen van formaat, ook veel meer humor dan hun magere soortgenoten. Waarschijnlijk omdat ze al vroeg hebben leren relativeren. Het schoonheidsideaal, maatje 38, is voor hen niet weggelegd en daarom vermaken ze zich kosteloos.
Geen stress bij een patatje en waarom zou je überhaupt in een bikini naar het zwembad willen als er zoveel mooie badpakken zijn waarin je er veel mooier uitziet? Gratenpakhuizen noemde we ze vroeger, van die skinny meisjes in skinny jeans die even skinny jongens hadden en dan samen gingen rammelen:).
Meestal (al dan niet overtuigde) vegetariërs of veganisten met een grote hekel aan feestjes en andere leukigheid. Oftewel, dun=saai.
Leuke vrouwen van formaat op het toneel
Geen wonder dat leuke, bekende vrouwen en zeker op het toneel of als cabaretière, een maatje meer lijken te hebben.Adèle Bloemendaal als eerste natuurlijk, nu meer dan bejaard maar één van de eerste rondborstige, ronduit grappige vrouwen, overigens sterk gelijkend op Karin Bloemen, maar ook minister Ien Dale, ex zwemkampioene, lacht zich doorgaans suf terwijl de Iron Lady, ms. Thatcher, broodmager en altijd chagrijnig nergens de lol van leek in te zien met haar spaarpotmondje. Op de één of andere manier zien ze er gewoon leuker uit, vooral in een geweldige, op maat gemaakte, jaren 5o jurk.
Jurken van formaat
Komt het misschien door de kleding dat we die vrouwen van formaat zo sympathiek maar ook zo geweldig vinden? Ik zie de superstrenge nanny Jo Frost in haar kordate mantelpakjes altijd liever komen om mijn kinderen te heropvoeden dan een plank met spijkers in haar linnen tuniekje als Tischa neve, hoezeer ik het ook met de laatste eens ben qua opvoedkundige inzichten.
Maar Jo Frost, met haar enorme boezem, straalt ontzag, gezag en autoriteit uit, juist omdat er zoveel van haar is. En ze het ook nog zo goed verpakt. Kokerrokjes, hakjes, nylons, make-up en kekke strikjes en ruches, zelfs het knotje, alles zat bij Jo op haar plaats. Als zei zegt : “zit”, dan ga je zitten, of je nu een kind, een hondje of een ouder bent. Maar ja, waar draait het uiteindelijk op in de opvoeding? Humor.
En helaas heeft Jo Frost als één van de weinige vrouwen van formaat, daar heel weinig van in petto. Misschien moest ze maar weer wat dikker worden:) en vooral haar knotje weer in doen. Want loshangende haren en dikke vrouwen dat is geen porem, je moet er wel een beetje verzorgd uit blijven zien, dus opsteken die hap!
